Ruta polos mosteiros da comarca

Despois de pasar en coche polo mosteiro de Baltar, decidín dedicar esta entrada a investigar sobre esos excéntricos edificios que tanto abundan nesta comarca, a pesar de que moitos de eles estanse a caer a cachos, a riqueza dos mosteiros galegos é inigualable.

 

Comezarei polo máis cercano a miña casa, o mosteiro do Couto:

Actualmente atópase en obras, este mosteiro é, probablemente o edificio máis representativo de Narón, atópase o lado da ría, é datado da Idade Media ainda que foronse engadindo estancias e construccións posteriores e chegou a ser un dos principais da Península. . Hoxe esta en obras, e no seu interior atopanse tumbas de nobres e un gran claustro. En Narón moitas bodas son realizadas na capela do mosteiro debido a beleza do lugar. A día de hoxe xa non quedan monxes vivindo alí.

 

 

O seguinte será o mosteiro de Baltar:

Entontrase situado no Val, en Narón e foi construído inicialmente como pazo no século XVI pola última marquesa de Lago-San Sadurniño,  e desexo de seu o lugar pasou a ser convento como o coñecemos a día de hoxe. Da súa construción orixinal só quedan dous grandes brasóns en cantería. Foi reconstruido a comezos de século XX con grandes fiestras cadradas, a balconada o os canzorros nos tellados.

Desde a súa reconstrucción a casa pasou de misión para promoción da fe na zona nos primeiros cincuenta anos, a colexio internacional nos seguintes 50, polo que pasaron preto de 200 sacerdotes. Tamén servíu^. como albergue dun seminario de adolescentes misioneiros
No edificio hai unha Capela e unha fonte de estilo barroco.

 

O mosteiro de Santa Catalina:

 

Probablemente, o máis interesante dos que vou falar ainda que esta abandoado actualmente.

O mosteiro de Santa Catalina en Ares foi fundado no século XII polos condes de Traba, e pasou logo a casa de Andrade. É de estilo románico pero actualmente poco queda do estilo, xa que no século XVIII foi reformado.

O mosteiro franciscano foi moi importante, exercendo a xurisdición sobre a vila de Mugardos e Ares. Coa desamortización de Mendizábal os franciscanos o abandoaron en 1835 e se fai cargo de o exército, que o converte en cuartel, e ademáis crea baterías no monte. Por iso, moitas pezas escultóricas e capiteis están no museo de San Antón, na Coruña.
A finais do século XX o exército abandoa o cuartel e o convento é cedido ao concello xunto coas baterías.
 

O edifico conta con dous claustros cunha fonte gótica cun xabalí, símbolo da familia Andrade.
Conserva certos muraleis datados do século XVII e un  retablo de enormes dimensións.
No lugar onde foi levantado o edificio existía un altar ao sol de orixen romano

 

 

 

 

 

 

 

Mosteiro de Monfero:

 

O máis ornamentado de todos e impresionante de todos eles ademáis de tamén un dos máis grandes mosteiros que conta Galicia, está situado na contorna das Fragas do Eume e do que se conserva en bo estado a súa igrexa mentres que as dependencias monacais están en estado ruinoso.As súas orixes remóntanse cando menos ao século X. Alberga no seu interior as tumbas de membros da familia dos Andrade.

 

O máis impresionante esta no seu interior chamando a atención a impresionante cúpula e bóvedas.
Pero o século XIX será como para case todos os mosteiros o século de decadencia e polo tanto abandono e deterioro a pesar de que sufriu varios intentos de reformas.

 

Mosteiro de Caaveiro:

 

Como o anterior, atópase tamén nas Fragas do Eume, para acoller os numerosos anacoretas que vivían dispersos na zona. Pero pronto importantes doazóns de Rosendo de Celanova engrandecen o seu patrimonio recibindo este a maior parte das terras cultivables existentes á dereita do río Eume e concédenlle a xurisdición sobre vilas e freguesías eximíndoo da autoridade do arcebispado de Santiago de Compostela. Durante a Alta Idade Media coa casa dos Andrade perdeu moito poder económico, que recuperou en tempos dos Reis Católicos. A súa xurisdición abranguía as parroquias de Caaveiro, A Capela, Santa Cruz do Salto, Cabanas, Soaserra e Irís, San Pedro de Eume, A Faeira, Bermui, Goente e Ribadeume, Taboada ata chegar a Sillobre.

A partir do ano 1800 queda abandoado, quedando ao coidado dun caseiro e inicia así a súa decadencia e deterioro.










- Convento do Rosario de San Sadurniño:
Antigo convento monacal da orde dos franciscanos, actualmente sede do concello. Conserva o claustro do convento con sete arcos de medio punto en cada lado. No interior destaca a escalera de acceso ao piso superior, para cuxa construcción se empleou a denominada "pedra de Moeche", caracterizada polo seu peculiar cor verdoso. Está no núcleo urban.