10 de Marzo de 1972, Ferrol.
Este día foi convocada unha xuntanza nas portas do astilleiro chamado por entón, Bazán. Entorno as 7 e media da maña encontrábanse ao redor de 4000 traballadores entre os que se atopaban os sindicalistas Daniel Niebla e Amador Rey. A intención da protesta era chegar ao polígono de Caranza en búsqueda de solidaridade dos traballadores non so do astilleiro, senon tamén doutras empresas como Astano e poderen realizar unha asamblea. Como sindicalistas reclamaban o convenio colectivo, loitando por mellorar as condicións de vida da sua clase, e reivindicando o dereito a negociar un convenio polos traballadores de Ferrol para a sua factoría.
Os traballadores parten en grupo hacia a ponte das Pías. Alí emboscalles a policía franquista e comeza a carga policial. Os obreros, cos seus líderes sindicais a cabeza, ao grito de “¡A eles!” responden as agresions policiais con palos e pedras. A policía responde con pistolas e metralletas. 16 obreiros foron feridos de bala, pero Amador Rei e Daniel Niebla caeron mortos, os dous falecidos tiñan 38 anos e familia. Máis de corenta feridos, algún en estado moi grave, como Julio Aneiros, dirixente de Comisions e ducias por outras lesións, 160 despedidos, 101 detidos, 60 encarcerados e 54 multados con entre 50.000 e 250.000 pesetas. Só se coñece unha imaxe do acontecido: unha foto onde se ve aos traballadores camiñando pola Estrada de Castela á altura do barrio de Recimil, uns minutos antes dos feitos.
Amador e Daniel, obreiros de Ferrol, foron enterrados o día siguiente, o funeral converteuse nun acto de solidaridade coa clase obreira baixo a atenta mirada dos gardas civis.
Como consecuencia, mesmo día do asasinato, por toda Galicia sucedense as mostras de solidaridade e duelo. Nos muros de Vigo aparecen pintadas como “Galiza con Ferrol”, “Policías asasinos”, “¡Viva Ferrol!”. Prodúcense paros importantes en varias fábricas de Galicia, como Citroën, se convoca folga xeral en Galicia e ten lugar unha importante manifestación na Porta do Sol de Vigo.
O 20 de Marzo, os traballadores de Bazán volven ao traballo, con as portas tomadas pola vixilante policía, armada con metralletas. O paro foi total ata o 20 de marzo. A nova tivo alcance mundial e apareceu nas portadas de The Guardian, Le Monde ou The New York Times.
No ano 1997, o Parlamento de Galicia aprobou unha declaración institucional onde facía constar o especial significado do 10 de marzo, celebrado polas principais organizacións sindicais do país como Día da Clase Obreira Galega. So existe unha fotografía onde se ve aos traballadores camiñando pola Estrada de Castela á altura do barrio de Recimil, uns minutos antes dos feitos.
O acontecido o 10 de marzo de 1972 nunca foi levado aos xulgados e ninguén respondeu pola morte dos dous traballadores nin polos feridos e pediuse que se lles otorgara a medalla de Galicia a os dous homes mortos, pero foi rexeitada.
Este día foi convocada unha xuntanza nas portas do astilleiro chamado por entón, Bazán. Entorno as 7 e media da maña encontrábanse ao redor de 4000 traballadores entre os que se atopaban os sindicalistas Daniel Niebla e Amador Rey. A intención da protesta era chegar ao polígono de Caranza en búsqueda de solidaridade dos traballadores non so do astilleiro, senon tamén doutras empresas como Astano e poderen realizar unha asamblea. Como sindicalistas reclamaban o convenio colectivo, loitando por mellorar as condicións de vida da sua clase, e reivindicando o dereito a negociar un convenio polos traballadores de Ferrol para a sua factoría.
Os traballadores parten en grupo hacia a ponte das Pías. Alí emboscalles a policía franquista e comeza a carga policial. Os obreros, cos seus líderes sindicais a cabeza, ao grito de “¡A eles!” responden as agresions policiais con palos e pedras. A policía responde con pistolas e metralletas. 16 obreiros foron feridos de bala, pero Amador Rei e Daniel Niebla caeron mortos, os dous falecidos tiñan 38 anos e familia. Máis de corenta feridos, algún en estado moi grave, como Julio Aneiros, dirixente de Comisions e ducias por outras lesións, 160 despedidos, 101 detidos, 60 encarcerados e 54 multados con entre 50.000 e 250.000 pesetas. Só se coñece unha imaxe do acontecido: unha foto onde se ve aos traballadores camiñando pola Estrada de Castela á altura do barrio de Recimil, uns minutos antes dos feitos.
Amador e Daniel, obreiros de Ferrol, foron enterrados o día siguiente, o funeral converteuse nun acto de solidaridade coa clase obreira baixo a atenta mirada dos gardas civis.
Como consecuencia, mesmo día do asasinato, por toda Galicia sucedense as mostras de solidaridade e duelo. Nos muros de Vigo aparecen pintadas como “Galiza con Ferrol”, “Policías asasinos”, “¡Viva Ferrol!”. Prodúcense paros importantes en varias fábricas de Galicia, como Citroën, se convoca folga xeral en Galicia e ten lugar unha importante manifestación na Porta do Sol de Vigo.
O 20 de Marzo, os traballadores de Bazán volven ao traballo, con as portas tomadas pola vixilante policía, armada con metralletas. O paro foi total ata o 20 de marzo. A nova tivo alcance mundial e apareceu nas portadas de The Guardian, Le Monde ou The New York Times.No ano 1997, o Parlamento de Galicia aprobou unha declaración institucional onde facía constar o especial significado do 10 de marzo, celebrado polas principais organizacións sindicais do país como Día da Clase Obreira Galega. So existe unha fotografía onde se ve aos traballadores camiñando pola Estrada de Castela á altura do barrio de Recimil, uns minutos antes dos feitos.
 |
| fotografía dos manifestantes pola Carretera de Castela |
O acontecido o 10 de marzo de 1972 nunca foi levado aos xulgados e ninguén respondeu pola morte dos dous traballadores nin polos feridos e pediuse que se lles otorgara a medalla de Galicia a os dous homes mortos, pero foi rexeitada.
